امروز تلسکوپ هابل در مدار زمین ۲۵ ساله شد

2 سال قبل در: اخبار, علم و دانش, هوا و فضابدون نظر آژانس هوا و فضای ناسا در تاریخ ۲۵ آوریل سال ۱۹۹۰ میلادی ، تلسکوپی عظیم الجثه را به وسیله ی موشک از جو زمین خارج و به مدار این سیاره منتقل کرد. امروز تولد بیست و پنج سالگی این تلسکوپ است. انرژی تلسکوپ فضایی هابل بوسیله ی پنل (صفحه) های خورشیدی تامین می شود. تلسکوپ یاد شده مهم ترین رکن ماموریت STS-31 بود که در راستای شناسایی ستارگان و سیاره هایی انجام شده است که به دلیل وجود جو (اتمسفر) از زمین قابل مشاهده نیستند. در ادامه با گویا آی تی همراه شوید. وجود جو در سیاره ی ما مانع از مشاهده ی ستاره ها و سیاره های مختلف می شود؛ با این وجود تا به حال فکر کرده اید که چرا هر روزه عکس های جدیدی از کهکشان های مختلف گرفته می شود؟ جواب این سوال تنها دو کلمه است: تلسکوپ هابل . این تلسکوپ یکی از مهم ترین ابزار های ناسا برای جمع آوری اطلاعات و داده ها از ستاره ها می باشد پس نمی توان به راحتی از آن عبور کرد. پس از اختراع تلسکوپ توسط گالیله، این پروژه انقلابی ترین موضوع در حوزه ی نجوم است. در روز ۲۴ آوریل سال ۱۹۹۰ این تلسکوپ توسط راکت (موشک) space shuttle به مدار زمین منتقل شد. جالب است بدانید که شمار مشاهدات و تصاویر اخذ شده توسط تلسکوپ فضایی هابل از مرز یک میلیون عدد گذشت. امروز جشن تولد بیست و پنج سالگی هابل ، در دو موسسه ی تحقیقاتی Smithsonian و همچنین Newseum واقع در Washington برگزار می شود. John Grunsfeld، مسئول علمی این پروژه در این باره می گوید: تلسکوپ فضایی هابل با گذر زمان بخشی از فرهنگ ما شده است و این امر روز به روز شدید تر خواهد شد. لازم به ذکر است که پس از ایجاد سومین مشکل فنی این تلسکوپ در فضا، John Grunsfeld به همراه همکارانش به فضا رفتند تا آن را تعمیر کنند و ارتقاء دهند. هابل در ارتفاع ۳۵۰ مایلی زمین قرار دارد(هر مایل برابر با ۱٫۶ کیلومتر است). از شروع انفجار بزرگ (بیگ بنگ) پرتو های مختلفی در فضا منتشر شده اند که هنوز هم در این دنیای لایتناهی پرسه می زنند. دریافت این پرتو ها از زمین امکان پذیر نیست. به همین خاطر می توان این امر را نیز یکی از دلایل انجام پروژه ی STS-31 به حساب آورد. نام این تلسکوپ فضایی از نام یک منجم و اختر فیزیک دان به نام Edwin Hubble الهام گرفته شده است که در سال ۱۹۲۰ دریافت جهان هستی در حال انبساط یا بزرگ شدن می باشد. تصویر زیر اولین تصویر منتشر شده از این تلسکوپ می باشد که در تاریخ ۳۰ آوریل همان سال گرفته شده و توسط سازمان ناسا منتشر شد. جالب است بدانید که تصاویر نسخه ی نخست این تلسکوپ بسیار تار و کدر بود اما پس از سه سال تلاش بی وقفه ی مهندسان سازمان ناسا و با اضافه کردن قطعات جدید به آن، پروژه ی وعده داده شده به پایان رسید.لازم به ذکر است که طول این تلسکوپ عظیم الجثه ۴۳ فوت یا ۱۳٫۱ متر می باشد. این طول با طول یک اتوبوس مدرسه برابری می کند. تلسکوپ فضایی هابل از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۹ پتج بار مورد تعمیر و ارتقاء قرار گرفت. آخرین شخصی که دستش به تلسکوپ هابل خورده و آن را تعمییر کرده است یک مکانیک به نام Grunsfeld  می باشد. چند آمار جالب در این باره سازمان ناسا از ابتدای ساخت این تلسکوپ تا اکنون ۱۰ میلیارد دلار هزینه صرف کرده است. اما آیا این همه هزینه سودی هم در پی داشته است؟ در پاسخ باید گفت بله. تلسکوپ یاد شده در ژرفای ۳٫۴ میلیارد مایلی (۵٫۴۷ میلیارد کیلومتر) فضا فرو رفته است و تصاویری حیرت انگیز، خیره کننده و ناب برای ما فرستاده است. یکی از آن تصاویر را در بالا می بینید. هابل ۱۳۷ هزار بار زمین را دور زده و همچنین ۱٫۲ میلیارد تصویر از ۳۸ هزار جسم آسمانی گرفته است. دور ترین تصویری که این تلسکوپ گرفته است، تصویر یک کهکشان بدوی یا ابتدائی است که فاصله ای برابر با ۱۳ میلیارد سال نوری دارد. یعنی ۱۳ میلیارد سال طول می کشد تا نور با سرعت ۳۰۰ میلیارد متر بر ثانیه از مبدا به تلسکوپ برسد. برخی اختر فیزیک دانان بر این باور اند که جهان هستی در ۱۳٫۷ میلیارد سال پیش بوجود آمده است؛ در نتیجه می توان گفت که تلسکوپ هابل تا اعماق جهان هستی را کاویده است. حجم عکس های ارسالی از این تلسکوپ در هر ماه ۸۲۹ گیگابایت می باشد. تاکنون آرشیو تصاویر گرفته شده توسط این تلسکوپ از مرز ۱۰۰ ترابایت عبور کرده است. ۱۲۸۰۰ مقاله در مجلات معتبر علمی جهان بر مبنای آمار ، اطلاعات و داده های این تلسکوپ به چاپ رسیده است. اکتشافات این تلسکوپ مهم ترین کشف تلسکوپ فضایی هابل، تایید وجود یک ابر سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری می باشد. همچنین ثانبت کرد که در اغلب کهکشان های مارپیچ از جمله راه شیری، یک ابر سیاهچاله در مرکز قرار دارد که همه ی اجسام کهکشان به دور آن می گردند. این سیاهچاله ها باعث پایدار ماندن کهشان ها شده است وگرنه کهکشان ها نیز مانند ستاره ها منفجر و به اطراف پراکنده می شدند. یکی دیگر از مزایای این تلسکوپ تخمین عمر جهان هستی و پایان دادن به تمام فرضیه های نادرست در این باره بود. هابل درک ستاره شناسان را در مورد انبساط جهان هستی افزایش داد و باعث شناخت بیشتری در مورد انرژی تاریک شد. همچنین دانشمندان را در بررسی ابر نو اختر ها (سوپر نوا) و همچنین تولد و مرگ ستاره ها یاری داد و زمینه ساز دریافت یک جایزه ی نوبل فیزیک هم شد. در سال ۲۰۲۰ ارتفاع این تلسکوپ بیشتر می شود و به مناطق دور دست تری می رود. مهم ترین نگرانی مهندسان ناسا در مورد این تلسکوپ، آینه ی ۸ فوتی آن می باشد. این آینه بسیار ظریف ساخته شده است و در صورت ورود به جو احتمال شکستگی بالا خواهد رفت. ناسا اعلام کرده است که در آینده برنامه های مهمی برای این تلسکوپ دارد. پس در آینده منتظر اخبار جالب و حیرت آور دیگری از هابل باشید. [منبع: Phys]
تکنو سمانه

مقالات پیشنهادی علمی از سایت های مرجع
ساماندهی بافت تاریخی شهرها بارویکردTND و برپایه پایداری محله ای نمونه موردی: محله آقازمان سنندج
نقش مدیریتی زنا ن در خانواده و تائید آن در کاهش آسیب اجتماعی
تاثیر آموزش گروهی غنی سازی زندگی زناشویی برسلامت روان همسران جانبازان اعصاب و روان شهراصفهان
ارائه یک روش مسیریابی جهت کارآمدی و مقایسه با الگوریتم های قطعی شبکه بر روی تراشه دو بعدی مش
بررسی اثر گاز هیدروژن در فرآیند نیتروژن - کربن دهی پلاسمایی فولاد 27CrMo4
ارائه روشی تحلیلی برای بررسی ارتعاشات عرضی پره توربین تحت اثر دوران پایه به همراه شبیه سازی عددی
برآورد پارامترهای ژنتیکی و تعیین روندهای فنوتیپی و ژنتیکی صفات رشد در یک گله گوسفند زندی
اهمیت آزمون های غیر مخرب در ساخت مخازن CNG
طراحی ترمو اقتصادی سیکل لینده همپسون برای مایع سازی گاز آرگون
Network malmquist productivity index with intermediate products